28 november 2011
Dit weekend was ik in de Kalverstraat om de Sinterklaas inkopen te doen: een ervaring op zich. Sowieso begeef ik me alleen noodgedwongen in weekenden in de Kalverstraat omdat ik niet zo weg ben van extreme drukte, maar dit weekend sloeg echt alles. De hele goegemeente was er op uit getrokken om te (hyper)consumeren, inclusief ikzelf. Worstelend tussen de menigte, opzoek naar de juiste cadeaus, zwaaiend met mijn pinpas merkte ik het schrille contrast op met de begrotingsbehandeling in de raadcommissies ‘Werk, Participatie en Armoede’ en ‘Kunst, Sport en Zorg’. In beide commissies moest geconstateerd worden dat er stevig moet worden bezuinigd. Maar in die overvolle Kalverstraat kom ik niet los van de vraag: is ons geld echt op?
Op de Armoedebegroting moet door Rijksbezuinigingen 12 miljoen (20% van het budget) worden wegbezuinigd. Dat leidt tot zware ingrepen in de inkomensondersteuning voor ouderen en voor mensen die langdurig op een minimum leven. Groepen op het sociaal minimum krijgen straks cruciale tientjes per jaar minder, terwijl zovelen die paar tientjes makkelijk kunnen missen.
Bij de Zorgbegroting doemen donkere wolken op. Dit jaar moet er al 6 miljoen op WMO voorzieningen worden bezuinigd vanwege een toenemende vraag naar zorg. Maar de komende jaren zal die vraag nog verder stijgen, terwijl het budget afneemt door de gevolgen van verschillende Rijksbezuinigingen (decentralisaties, korting op het gemeentefonds en gevolgen van andere bezuinigingen). Verdere ingrepen op het zorg-voorzieningenniveau lijken in de toekomst onvermijdelijk. Maar willen we die zorg echt inleveren?
We zijn in de geschiedenis als samenleving nog nooit zo rijk geweest. We kunnen ons dingen veroorloven die generaties voor ons zich nog nooit hebben kunnen veroorloven: iPads, dagelijkse dure dubbele cappuccino’s, luxe etentjes en meerdere vakanties per jaar. Maar ondertussen accepteren we de afbraak van zaken die we nog veel belangrijker vinden: goede zorg, goed onderwijs en bestaanszekerheid. Omdat we weigeren in te boeten aan economische groei en individuele rijkdom, creëren we publieke armoede.
Het Rijk heeft het belastingmonopolie, Amsterdam kan slechts op beperkte schaal de eigen inkomsten vergroten. Helaas… Op het gebied van de WMO heeft GroenLinks daarom met de PvdA een motie ingediend om te kijken waar we in de toekomst binnen de WMO het draagkracht principe kunnen toepassen (mensen met hogere inkomens dragen meer bij). Ook pleit GroenLinks Amsterdam al langer voor het vergroten van het Amsterdamse belastinggebied. Maar waar lastenverzwaring binnen de gemeente wel mogelijk is, moeten we ons de komende jaren afvragen: willen we niet een beetje individuele rijkdom opgeven om publieke armoede te voorkomen?
Dit weekend was ik in de Kalverstraat om de Sinterklaas inkopen te doen: een ervaring op zich. Sowieso begeef ik me alleen noodgedwongen in weekenden in de Kalverstraat omdat ik niet zo weg ben van extreme drukte, maar dit weekend sloeg echt alles. De hele goegemeente was er op uit getrokken om te (hyper)consumeren, inclusief ikzelf. Worstelend tussen de menigte, opzoek naar de juiste cadeaus, zwaaiend met mijn pinpas merkte ik het schrille contrast op met de begrotingsbehandeling in de raadcommissies ‘Werk, Participatie en Armoede’ en ‘Kunst, Sport en Zorg’. In beide commissies moest geconstateerd worden dat er stevig moet worden bezuinigd. Maar in die overvolle Kalverstraat kom ik niet los van de vraag: is ons geld echt op?
Op de Armoedebegroting moet door Rijksbezuinigingen 12 miljoen (20% van het budget) worden wegbezuinigd. Dat leidt tot zware ingrepen in de inkomensondersteuning voor ouderen en voor mensen die langdurig op een minimum leven. Groepen op het sociaal minimum krijgen straks cruciale tientjes per jaar minder, terwijl zovelen die paar tientjes makkelijk kunnen missen.
Bij de Zorgbegroting doemen donkere wolken op. Dit jaar moet er al 6 miljoen op WMO voorzieningen worden bezuinigd vanwege een toenemende vraag naar zorg. Maar de komende jaren zal die vraag nog verder stijgen, terwijl het budget afneemt door de gevolgen van verschillende Rijksbezuinigingen (decentralisaties, korting op het gemeentefonds en gevolgen van andere bezuinigingen). Verdere ingrepen op het zorg-voorzieningenniveau lijken in de toekomst onvermijdelijk. Maar willen we die zorg echt inleveren?
We zijn in de geschiedenis als samenleving nog nooit zo rijk geweest. We kunnen ons dingen veroorloven die generaties voor ons zich nog nooit hebben kunnen veroorloven: iPads, dagelijkse dure dubbele cappuccino’s, luxe etentjes en meerdere vakanties per jaar. Maar ondertussen accepteren we de afbraak van zaken die we nog veel belangrijker vinden: goede zorg, goed onderwijs en bestaanszekerheid. Omdat we weigeren in te boeten aan economische groei en individuele rijkdom, creëren we publieke armoede.
Het Rijk heeft het belastingmonopolie, Amsterdam kan slechts op beperkte schaal de eigen inkomsten vergroten. Helaas… Op het gebied van de WMO heeft GroenLinks daarom met de PvdA een motie ingediend om te kijken waar we in de toekomst binnen de WMO het draagkracht principe kunnen toepassen (mensen met hogere inkomens dragen meer bij). Ook pleit GroenLinks Amsterdam al langer voor het vergroten van het Amsterdamse belastinggebied. Maar waar lastenverzwaring binnen de gemeente wel mogelijk is, moeten we ons de komende jaren afvragen: willen we niet een beetje individuele rijkdom opgeven om publieke armoede te voorkomen?
RSS Feed
