25 mei 2011
Formeel heeft Amsterdam niets te zeggen over de kwaliteit van de zorg in verpleeg en verzorgingstehuizen. Maar het welzijn van álle Amsterdammers gaat ons aan, ook het welzijn van ouderen en gehandicapten. Amsterdam moet meer kunnen zeggen over de kwaliteit van de ouderen- en gehandicaptenzorg. Er moet een Amsterdamse zorgnorm komen. Zorgpersoneel moet daarin een sleutelrol spelen. Zij weten als geen ander waar het beter kan en moet.
Onlangs presenteerde wethouder van der Burg zijn zorgvisie. Belangrijk punt in de visie is de wens om meer invloed te kunnen uitoefenen op de kwaliteit van Amsterdamse verpleeg en verzorgingstehuizen. Omdat dezen vanuit het Rijk worden gefinancierd, heeft de gemeente daar feitelijk niks over te zeggen. En dat terwijl er heel veel over valt te zeggen!
Want het gaat niet zo best in de intramurale zorg. Kwaliteit van de zorg laat vaak zeer te wensen over. De Osira groep is onder toezicht van de inspectie geplaatst en het personeel van Cordaan voert actie voor onder andere meer personeel en respect. Er is een groeiend tekort van gekwalificeerd personeel, wat de kwaliteit in alle instellingen onder druk zet.
De gemeente staat er bij en kijkt er naar, maar kan weinig doen. Maar raadsbreed is er de wens om meer invloed te kunnen uitoefenen op de kwaliteit van de zorg. GroenLinks diende daaom afgelopen raadsvergadering met andere partijen een motie in om een Amsterdamse zorgnorm vast te stellen. Deze zorgnorm moet de kwaliteit van de verpleeg en verzorgingstehuizen waarborgen. Belangrijk punt daarin is dat de norm moet worden vastgesteld door personeel (vakbonden), cliënten (-raden), en zorginstellingen gezamenlijk.
De motie zet ook in op het bestrijden van het enorme tekort aan zorgpersoneel. De gemeente kan en moet meer doen om er voor te zorgen dat er zo snel mogelijk gekwalificeerd zorgpersoneel wordt opgeleid en aangetrokken. Ook het kabinet moet hierop worden aangesproken. In het regeerakkoord worden 12.000 extra verpleegkundigen beloofd, maar tot nu toe ligt er nog geen concrete uitwerking van dat plan. Met grote daadkracht breekt dit kabinet de sociale zekerheid af, maar wanneer het gaat om zorgpersoneel geven ze nauwelijks thuis. Terwijl daadkracht op dit punt juist wél hard nodig is.
Wat is de sleutel naar betere kwaliteit in de ouderen- en gehandicaptenzorg? Wat mij betreft is een belangrijk onderdeel van het bewaken van deze zorgnorm het betrekken van de personeel bij besluitvorming. Zij zijn het, die dagelijks de zorg moeten bieden. Zij zijn het, die zien waar het mis gaat. Zij zijn het, die zien waar het beter kan en moet. Zorginstellingen moeten niet alleen formeel luisteren naar inspraak van de werkvloer, maar moeten op dit punt ook een cultuurverandering ondergaan. Het moet vanzelfsprekend worden om te luisteren naar de ervaring van de professionals op de werkvloer. Het zou al vanzelfsprekend moeten zijn.
Formeel heeft Amsterdam niets te zeggen over de kwaliteit van de zorg in verpleeg en verzorgingstehuizen. Maar het welzijn van álle Amsterdammers gaat ons aan, ook het welzijn van ouderen en gehandicapten. Amsterdam moet meer kunnen zeggen over de kwaliteit van de ouderen- en gehandicaptenzorg. Er moet een Amsterdamse zorgnorm komen. Zorgpersoneel moet daarin een sleutelrol spelen. Zij weten als geen ander waar het beter kan en moet.
Onlangs presenteerde wethouder van der Burg zijn zorgvisie. Belangrijk punt in de visie is de wens om meer invloed te kunnen uitoefenen op de kwaliteit van Amsterdamse verpleeg en verzorgingstehuizen. Omdat dezen vanuit het Rijk worden gefinancierd, heeft de gemeente daar feitelijk niks over te zeggen. En dat terwijl er heel veel over valt te zeggen!
Want het gaat niet zo best in de intramurale zorg. Kwaliteit van de zorg laat vaak zeer te wensen over. De Osira groep is onder toezicht van de inspectie geplaatst en het personeel van Cordaan voert actie voor onder andere meer personeel en respect. Er is een groeiend tekort van gekwalificeerd personeel, wat de kwaliteit in alle instellingen onder druk zet.
De gemeente staat er bij en kijkt er naar, maar kan weinig doen. Maar raadsbreed is er de wens om meer invloed te kunnen uitoefenen op de kwaliteit van de zorg. GroenLinks diende daaom afgelopen raadsvergadering met andere partijen een motie in om een Amsterdamse zorgnorm vast te stellen. Deze zorgnorm moet de kwaliteit van de verpleeg en verzorgingstehuizen waarborgen. Belangrijk punt daarin is dat de norm moet worden vastgesteld door personeel (vakbonden), cliënten (-raden), en zorginstellingen gezamenlijk.
De motie zet ook in op het bestrijden van het enorme tekort aan zorgpersoneel. De gemeente kan en moet meer doen om er voor te zorgen dat er zo snel mogelijk gekwalificeerd zorgpersoneel wordt opgeleid en aangetrokken. Ook het kabinet moet hierop worden aangesproken. In het regeerakkoord worden 12.000 extra verpleegkundigen beloofd, maar tot nu toe ligt er nog geen concrete uitwerking van dat plan. Met grote daadkracht breekt dit kabinet de sociale zekerheid af, maar wanneer het gaat om zorgpersoneel geven ze nauwelijks thuis. Terwijl daadkracht op dit punt juist wél hard nodig is.
Wat is de sleutel naar betere kwaliteit in de ouderen- en gehandicaptenzorg? Wat mij betreft is een belangrijk onderdeel van het bewaken van deze zorgnorm het betrekken van de personeel bij besluitvorming. Zij zijn het, die dagelijks de zorg moeten bieden. Zij zijn het, die zien waar het mis gaat. Zij zijn het, die zien waar het beter kan en moet. Zorginstellingen moeten niet alleen formeel luisteren naar inspraak van de werkvloer, maar moeten op dit punt ook een cultuurverandering ondergaan. Het moet vanzelfsprekend worden om te luisteren naar de ervaring van de professionals op de werkvloer. Het zou al vanzelfsprekend moeten zijn.
RSS Feed
