20 november 2012
Na het zorgpremie-oproer van de mondige middenklasse paste kabinet Rutte-Asscher snel haar plannen aan. Maar de gemeentes moeten straks grote bezuinigingen op de thuiszorg en dagbesteding doorvoeren. Dat heeft niet alleen financiële gevolgen voor Amsterdam, maar vooral een enorme impact op de meeste kwetsbare Amsterdammers. Heeft het kabinet straks net zo veel compassie met deze groepen als met de middenklasse? Of laat het kabinet hen vallen en moeten gemeenten als Amsterdam het vuile werk opknappen?
In 2015 gaan een aantal belangrijke taken over uit de AWBZ naar de gemeentes: de ondersteuning, begeleiding en verzorging. Daar valt onder meer de dagbesteding voor psychiatrische cliënten, mensen met een verstandelijke beperking en demente ouderen onder: dagbesteding die vaak mantelzorgers enorm ontlast. Het regeerakkoord is hierover stellig en hard: “aanspraken worden beperkt, dienstverlening wordt versoberd.” Dat betekent in de praktijk dat gemeentes deze zorg moeten verlenen, maar met veel minder geld.
Daarnaast verdwijnt driekwart (!) van het WMO budget voor huishoudelijke hulp. Het kabinet wil dat gemeentes alleen nog maar hulp bij huishouden verlenen aan mensen met een minimuminkomen. Maar het grootste deel (zo’n driekwart) van de mensen die hulp bij huishouden krijgen, heeft nu al een laag inkomen. Die worden dus ook onvermijdelijk getroffen. Het gaat om meer dan 20.000 Amsterdammers die hulp bij het huishouden ontvangen. Ook zullen honderden thuiszorgmedewerkers hun baan verliezen. Banen die cruciaal zijn om hun gezinsinkomens boven het minimum te houden.
Voor Amsterdam betekent dit alles een bezuiniging van 220 miljoen euro. Om een idee te geven van de omvang: de héle zorgbegroting van de gemeente Amsterdam bedraagt nu zo’n 150 miljoen euro. Deze bedragen zijn enorm, maar de impact op Amsterdammers is nog groter.
Want de gemeentes moeten straks de schaarste gaan verdelen over de meest kwetsbare burgers. De gemeentes, en niet het kabinet, moeten straks de harde keuzes gaan maken. Want wat kan je nog doen met een kwart van het budget voor hulp bij huishouden? Wie heeft er nog recht op dagbesteding? Wel de verstandelijk beperkten, en niet de demente ouderen? Of juist de psychiatrische patiënten? Zeg het maar?!
Het is ook frustrerend dat dit niet gaat helpen de zorgkosten drukken omdat mensen sneller naar instellingen moeten. Iedereen vindt het belangrijk dat mensen langer thuis kunnen blijven wonen. Als het even kan, horen mensen niet in instellingen. Maar deze bezuinigingen maken langer thuis wonen juist onmogelijk. Hulp bij huishouden zorgt er voor dat mensen hun huishouden kunnen organiseren en schoon houden. Dagbesteding haalt niet alleen mensen de maatschappij in, maar zorgt er ook voor dat mantelzorgers niet overbelast raken. Als dat niet meer lukt door deze bezuinigingen, moeten mensen naar veel duurdere instellingen. Financieel dom en absoluut niet sociaal.
Amsterdam mag dus het vuile werk opknappen… Of komt Den Haag (en de PvdA) nog tot inkeer? Een nieuw zorg-oproer graag!
Na het zorgpremie-oproer van de mondige middenklasse paste kabinet Rutte-Asscher snel haar plannen aan. Maar de gemeentes moeten straks grote bezuinigingen op de thuiszorg en dagbesteding doorvoeren. Dat heeft niet alleen financiële gevolgen voor Amsterdam, maar vooral een enorme impact op de meeste kwetsbare Amsterdammers. Heeft het kabinet straks net zo veel compassie met deze groepen als met de middenklasse? Of laat het kabinet hen vallen en moeten gemeenten als Amsterdam het vuile werk opknappen?
In 2015 gaan een aantal belangrijke taken over uit de AWBZ naar de gemeentes: de ondersteuning, begeleiding en verzorging. Daar valt onder meer de dagbesteding voor psychiatrische cliënten, mensen met een verstandelijke beperking en demente ouderen onder: dagbesteding die vaak mantelzorgers enorm ontlast. Het regeerakkoord is hierover stellig en hard: “aanspraken worden beperkt, dienstverlening wordt versoberd.” Dat betekent in de praktijk dat gemeentes deze zorg moeten verlenen, maar met veel minder geld.
Daarnaast verdwijnt driekwart (!) van het WMO budget voor huishoudelijke hulp. Het kabinet wil dat gemeentes alleen nog maar hulp bij huishouden verlenen aan mensen met een minimuminkomen. Maar het grootste deel (zo’n driekwart) van de mensen die hulp bij huishouden krijgen, heeft nu al een laag inkomen. Die worden dus ook onvermijdelijk getroffen. Het gaat om meer dan 20.000 Amsterdammers die hulp bij het huishouden ontvangen. Ook zullen honderden thuiszorgmedewerkers hun baan verliezen. Banen die cruciaal zijn om hun gezinsinkomens boven het minimum te houden.
Voor Amsterdam betekent dit alles een bezuiniging van 220 miljoen euro. Om een idee te geven van de omvang: de héle zorgbegroting van de gemeente Amsterdam bedraagt nu zo’n 150 miljoen euro. Deze bedragen zijn enorm, maar de impact op Amsterdammers is nog groter.
Want de gemeentes moeten straks de schaarste gaan verdelen over de meest kwetsbare burgers. De gemeentes, en niet het kabinet, moeten straks de harde keuzes gaan maken. Want wat kan je nog doen met een kwart van het budget voor hulp bij huishouden? Wie heeft er nog recht op dagbesteding? Wel de verstandelijk beperkten, en niet de demente ouderen? Of juist de psychiatrische patiënten? Zeg het maar?!
Het is ook frustrerend dat dit niet gaat helpen de zorgkosten drukken omdat mensen sneller naar instellingen moeten. Iedereen vindt het belangrijk dat mensen langer thuis kunnen blijven wonen. Als het even kan, horen mensen niet in instellingen. Maar deze bezuinigingen maken langer thuis wonen juist onmogelijk. Hulp bij huishouden zorgt er voor dat mensen hun huishouden kunnen organiseren en schoon houden. Dagbesteding haalt niet alleen mensen de maatschappij in, maar zorgt er ook voor dat mantelzorgers niet overbelast raken. Als dat niet meer lukt door deze bezuinigingen, moeten mensen naar veel duurdere instellingen. Financieel dom en absoluut niet sociaal.
Amsterdam mag dus het vuile werk opknappen… Of komt Den Haag (en de PvdA) nog tot inkeer? Een nieuw zorg-oproer graag!
RSS Feed
