12 april 2011
Afgelopen vrijdag heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg het Amsterdamse verpleeghuis Bernardus bevolen het gehele team te vervangen omdat er sprake zou zijn van lichamelijke en geestelijke mishandeling van ouderen. Al eerder kwam de Osira-groep, waar het Bernardus onderdeel van is, onder verscherpt toezicht te staan. De gemeenteraad (commissie Zorg) spreekt volgende week over de situatie in de verpleeghuizen. Maar als het gaat om het welzijn van onze Amsterdamse ouderen in verpleeg- en verzorgingstehuizen, heeft de gemeente echter weinig in te brengen. Ondertussen belandt de ouderenzorg in een negatieve spiraal. Die negatieve spiraal moeten we zo snel mogelijk doorbreken!
Het is over het algemeen niet best gesteld met de kwaliteit van de verpleeg- en verzorgingstehuizen. De stroom met schrijnende en schokkende incidenten uit de tehuizen houden al jaren aan en lijken steeds krachtiger en algemener te worden. Het leidt tot woedende kinderen, terechte maatschappelijke verontwaardiging, en tot een gedeelde hartstochtelijke wens je familie en jezelf koste wat kost buiten een verpleeghuis te houden.
Maar tussen de maatschappelijke verontwaardiging door, lees je weinig over de oorzaken. Waarom grijpen bestuurders naar efficiency maatregelen als ‘stopwatch zorg’ en ‘zorgroutes’? Waarom laat personeelsleden ouderen uren op de wc zitten? Hoe kan het dat ouderen de verkeerde medicijnen toegediend krijgen? Of dat ouderen nog maar een keer per week kunnen douchen? Ik ga er vanuit dat niemand dit wil voor onze ouderen. Dit kan toch niemand ‘goed genoeg’ vinden. Hoe kan het dan toch gebeuren?!
Rijksbezuinigingen op de AWBZ en financiering volgens de zorgzwaartepakketten zetten de ouderenzorg onder steeds zwaardere financiële druk: meer zorg in minder tijd. Bestuurders die zichzelf hoge salarissen toebedelen terwijl het personeel het minimum verdient, zorgen voor veel ongenoegen op de werkvloer. En dan is er het enorme tekort aan (gekwalificeerd) personeel.
Want wie wil er nog in de ouderenzorg werken; tegen een zeer laag salaris, met grote verantwoordelijkheden, en weinig mogelijkheden om je werk echt goed te doen? Met de negatieve beeldvorming wordt dit alleen maar erger. De ouderenzorg komt in een negatieve spiraal; tekort aan personeel, slechte zorg, negatieve beeldvorming, groter tekort aan personeel, nog slechtere zorg enzovoort. Die negatieve spiraal moeten we doorbreken nu het nog kan. Anders zal dit uiteindelijk leiden tot een tweedeling in de zorg; goede particuliere zorg voor hen die dat kunnen betalen, en slechte zorg voor mensen met geen of een klein pensioentje.
Hoe? Laten we beginnen met meer waardering en goed salaris voor het personeel. Geen exorbitante salarissen voor bestuurders. Bekende gezichten op de afdeling, met tijd en aandacht voor de ouderen, ook voor een gesprekje en blokje om. Weg met stopwatch-zorg en zorgroutes. En als dat meer geld kost, dan kost dat meer geld. Ik heb dat er in elk geval wel voor over.
Afgelopen vrijdag heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg het Amsterdamse verpleeghuis Bernardus bevolen het gehele team te vervangen omdat er sprake zou zijn van lichamelijke en geestelijke mishandeling van ouderen. Al eerder kwam de Osira-groep, waar het Bernardus onderdeel van is, onder verscherpt toezicht te staan. De gemeenteraad (commissie Zorg) spreekt volgende week over de situatie in de verpleeghuizen. Maar als het gaat om het welzijn van onze Amsterdamse ouderen in verpleeg- en verzorgingstehuizen, heeft de gemeente echter weinig in te brengen. Ondertussen belandt de ouderenzorg in een negatieve spiraal. Die negatieve spiraal moeten we zo snel mogelijk doorbreken!
Het is over het algemeen niet best gesteld met de kwaliteit van de verpleeg- en verzorgingstehuizen. De stroom met schrijnende en schokkende incidenten uit de tehuizen houden al jaren aan en lijken steeds krachtiger en algemener te worden. Het leidt tot woedende kinderen, terechte maatschappelijke verontwaardiging, en tot een gedeelde hartstochtelijke wens je familie en jezelf koste wat kost buiten een verpleeghuis te houden.
Maar tussen de maatschappelijke verontwaardiging door, lees je weinig over de oorzaken. Waarom grijpen bestuurders naar efficiency maatregelen als ‘stopwatch zorg’ en ‘zorgroutes’? Waarom laat personeelsleden ouderen uren op de wc zitten? Hoe kan het dat ouderen de verkeerde medicijnen toegediend krijgen? Of dat ouderen nog maar een keer per week kunnen douchen? Ik ga er vanuit dat niemand dit wil voor onze ouderen. Dit kan toch niemand ‘goed genoeg’ vinden. Hoe kan het dan toch gebeuren?!
Rijksbezuinigingen op de AWBZ en financiering volgens de zorgzwaartepakketten zetten de ouderenzorg onder steeds zwaardere financiële druk: meer zorg in minder tijd. Bestuurders die zichzelf hoge salarissen toebedelen terwijl het personeel het minimum verdient, zorgen voor veel ongenoegen op de werkvloer. En dan is er het enorme tekort aan (gekwalificeerd) personeel.
Want wie wil er nog in de ouderenzorg werken; tegen een zeer laag salaris, met grote verantwoordelijkheden, en weinig mogelijkheden om je werk echt goed te doen? Met de negatieve beeldvorming wordt dit alleen maar erger. De ouderenzorg komt in een negatieve spiraal; tekort aan personeel, slechte zorg, negatieve beeldvorming, groter tekort aan personeel, nog slechtere zorg enzovoort. Die negatieve spiraal moeten we doorbreken nu het nog kan. Anders zal dit uiteindelijk leiden tot een tweedeling in de zorg; goede particuliere zorg voor hen die dat kunnen betalen, en slechte zorg voor mensen met geen of een klein pensioentje.
Hoe? Laten we beginnen met meer waardering en goed salaris voor het personeel. Geen exorbitante salarissen voor bestuurders. Bekende gezichten op de afdeling, met tijd en aandacht voor de ouderen, ook voor een gesprekje en blokje om. Weg met stopwatch-zorg en zorgroutes. En als dat meer geld kost, dan kost dat meer geld. Ik heb dat er in elk geval wel voor over.
RSS Feed
