28 december 2010
Laatst was ik bij een studiedag van de PvdA die geheel in het teken stond van armoede. Het hoogtepunt, of beter gezegd dieptepunt, van de dag was de toespraak van Rutger Koopmans. Koopmans is bankier en PvdA’er en heeft een kruistocht afgekondigd tegen de armoede. Armoede moet volgens hem ‘uitgeroeid’ worden. Het Amsterdamse armoedebeleid is daarbij zijn eerste doelwit. Koopmans beweert dat het stadbestuur nog nooit iets gedaan heeft om de armoede in de stad aan te pakken. Het armoedebeleid zou armoede in stand houden, en zelfs hebben veroorzaakt. Daarom moeten we de verzorgingsstaat, volgens hem, ‘tot de grond toe afbranden’. Mijn mond viel open, sprak hier daadwerkelijk een sociaal-democraat?
Wat stelt Koopman zelf voor om alle armoede in 2015 de wereld uit te krijgen? Zijn oplossing is even simpel als ondoordacht en vol van holle retoriek. Koopmans stelt voor om te stoppen met ‘pamperen’ en alle vormen van inkomensondersteuning uit het armoedebeleid te schrappen.
Wat zou dat betekenen? Het Amsterdamse armoedebeleid biedt op verschillende manieren inkomensondersteuning. Zo is er ondersteuning voor chronisch zieken en gehandicapten, een PC regeling voor kinderen en inkomensondersteuning voor mensen die langdurig op het minimum leven. Deze regelingen komen te gemoed aan het feit een groot deel van de mensen die van een minimum moeten rondkomen te oud zijn om te werken, kampen met een lichamelijke of geestelijke beperking of behoren tot de groep werkende armen. Voor hen is de Koninklijke weg uit de armoede - het vinden van werk - helaas niet weggelegd. Omdat zij niet (meer of niet méér) kunnen werken, ontvangen zij een aanvulling op hun magere uitkering. Wethouder Ossel noemde dat ‘beschaving’. Maar het is ook rechtvaardig om mensen die niet meer kunnen voorzien in hun eigen inkomen te ondersteunen. Deze mensen hun inkomensondersteuning afnemen is absoluut geen oplossing voor het armoedeprobleem. We maken deze groep kwetsbare Amsterdammers daarmee (nog meer) afhankelijk van vrijwillige initiatieven en de gunsten van anderen. We ontnemen hen het recht op het maken van eigen keuzes.
Over de lulkoek van Koopmans kun je je schouders ophalen. Het lost de armoede in deze stad alleen niet op. In gelul kun je niet wonen en lulkoek kun je niet eten. Maar wat mij de wenkbrauwen deed optrekken was het luide applaus dat Koopmans van de PvdA achterban in ontvangst nam, toen hij zijn betoog afrondde met enkele kreten waarin hij de verzorgingstaat en het armoedebeleid failliet verklaarde. Is niet alleen Koopmans, maar ook de PvdA de weg kwijt?
Laatst was ik bij een studiedag van de PvdA die geheel in het teken stond van armoede. Het hoogtepunt, of beter gezegd dieptepunt, van de dag was de toespraak van Rutger Koopmans. Koopmans is bankier en PvdA’er en heeft een kruistocht afgekondigd tegen de armoede. Armoede moet volgens hem ‘uitgeroeid’ worden. Het Amsterdamse armoedebeleid is daarbij zijn eerste doelwit. Koopmans beweert dat het stadbestuur nog nooit iets gedaan heeft om de armoede in de stad aan te pakken. Het armoedebeleid zou armoede in stand houden, en zelfs hebben veroorzaakt. Daarom moeten we de verzorgingsstaat, volgens hem, ‘tot de grond toe afbranden’. Mijn mond viel open, sprak hier daadwerkelijk een sociaal-democraat?
Wat stelt Koopman zelf voor om alle armoede in 2015 de wereld uit te krijgen? Zijn oplossing is even simpel als ondoordacht en vol van holle retoriek. Koopmans stelt voor om te stoppen met ‘pamperen’ en alle vormen van inkomensondersteuning uit het armoedebeleid te schrappen.
Wat zou dat betekenen? Het Amsterdamse armoedebeleid biedt op verschillende manieren inkomensondersteuning. Zo is er ondersteuning voor chronisch zieken en gehandicapten, een PC regeling voor kinderen en inkomensondersteuning voor mensen die langdurig op het minimum leven. Deze regelingen komen te gemoed aan het feit een groot deel van de mensen die van een minimum moeten rondkomen te oud zijn om te werken, kampen met een lichamelijke of geestelijke beperking of behoren tot de groep werkende armen. Voor hen is de Koninklijke weg uit de armoede - het vinden van werk - helaas niet weggelegd. Omdat zij niet (meer of niet méér) kunnen werken, ontvangen zij een aanvulling op hun magere uitkering. Wethouder Ossel noemde dat ‘beschaving’. Maar het is ook rechtvaardig om mensen die niet meer kunnen voorzien in hun eigen inkomen te ondersteunen. Deze mensen hun inkomensondersteuning afnemen is absoluut geen oplossing voor het armoedeprobleem. We maken deze groep kwetsbare Amsterdammers daarmee (nog meer) afhankelijk van vrijwillige initiatieven en de gunsten van anderen. We ontnemen hen het recht op het maken van eigen keuzes.
Over de lulkoek van Koopmans kun je je schouders ophalen. Het lost de armoede in deze stad alleen niet op. In gelul kun je niet wonen en lulkoek kun je niet eten. Maar wat mij de wenkbrauwen deed optrekken was het luide applaus dat Koopmans van de PvdA achterban in ontvangst nam, toen hij zijn betoog afrondde met enkele kreten waarin hij de verzorgingstaat en het armoedebeleid failliet verklaarde. Is niet alleen Koopmans, maar ook de PvdA de weg kwijt?
RSS Feed
