Politiek is het een aantrekkelijk beeld: vlieg een slimme econoom van het IMF in die als wethouder Financiën orde op zaken gaat stellen in de stad Amsterdam als ware het de economie van Oezbekistan. Lekker de rotzooi opruimen van 66 jaar sociaaldemocratie. D66-fractievoorzitter Jan Paternotte koketteert graag met dat beeld. Maar in werkelijkheid springt juist D66 zelf roekeloos met de stad en haar financiële middelen om.
De gemeente Amsterdam zit op dit moment midden in een enorme reorganisatie en heeft nieuwe taken op het gebied van zorg, jeugdzorg en participatie en moet grote bezuinigingen vanuit het Rijk slikken. Niet een moment om alles ‘anders’ te gaan doen, lijkt ons. Maar na de verkiezingsoverwinning besloot D66 toch, tegen alle adviezen in, tot grote extra bezuinigingen van 160 miljoen euro per jaar op de organisatie, inkoop en subsidies. Hiermee speelden ze grote zakken geld vrij voor politieke hobby’s om de VVD en de SP te verleiden mee te doen in een politiek ingewikkelde coalitie. De VVD krijgt veel geld om belastingen voor bedrijven af te schaffen, de SP krijgt geld voor armoedebestrijding en D66 strooit met geld voor onderwijs en kunst.
De suggestie van Paternotte dat de bezuinigingen nodig zijn om financieel ‘orde op zaken’ te stellen is dan ook pertinent onwaar, zo bevestigt het College ook. Het is eerder omgekeerd: met deze nieuwe opgave neemt D66 grote risico’s en zet ze de (financiële) organisatie verder onder druk. Door de bezuinigingen van D66 moeten nu 350 banen worden geschrapt. De afdeling financiën, waar problemen en personeelstekorten zich opstapelen, verliest meer dan 10% van haar medewerkers. Om de financiën op orde te brengen? Nee, om politieke hobby’s te betalen.
Tekenend voor hoe D66 met de stadsfinanciën omgaat is ook het ideologische frame om ‘de schulden van de stad te saneren’. Met honderden miljoenen wil D66 die ‘schulden’ aflossen, om te beginnen 40 miljoen euro dit jaar. De recente schuldnotitie laat zien dat dit totaal onnodig is. Dat erkent ook de wethouder Financiën die de schuldpositie van de stad ‘gezond’ noemde. Miljoenen weggegooid geld dus.
Bij zorg, welzijn, daklozen en minima, daar waren die miljoenen meer dan welkom geweest, maar deze kwetsbare groepen verliezen juist hun ondersteuning. Pijnlijke en harde keuzes, waarbij de coalitie een groot deel van de verantwoordelijkheid afschuift op de stadsdelen om de kaalslag te verdoezelen. De stadsdelen zijn verantwoordelijk voor 5% van de totale subsidies, maar moeten 35% van de totale bezuiniging realiseren. Die zullen vooral terecht komen bij zorg en welzijn. De voorzieningen die de meest kwetsbare Amsterdammers moeten beschermen tegen de bezuinigingen op de zorg, worden weggesnoeid: onbegrijpelijk en onverantwoord.
Als je deze politieke keuzes al maakt, dan moet daar een goed proces aan voorafgaan, maar daar laat D66 wethouder Kock het echt afweten. Een bezuinigingsoperatie, noodzakelijk of slechts gewenst, vraagt om een zorgvuldige behandeling. Om gesprekken met subsidieontvangers en met gebruikers van de zorg en welzijnsvoorzieningen. Om tijd om moeilijke afwegingen te maken, om voorzieningen voor te bereiden op een omslag, om afspraken te maken. Maar de stadsdelen krijgen slechts drie weken de tijd om een lijstje in te leveren waar ze gaan snoeien of subsidies helemaal stop zetten. Uitstel wordt niet geduld. Voor bestuurscommissieleden een onmogelijke en onredelijke taak, voor de stad een blamage en voor de verschillende voorzieningen, hun personeel, maar met name de gebruikers hiervan een drama. En dit alles zonder enige democratische inspraak - ooit toch een paradepaardje van D66 - maar rücksichtslos via een van bovenaf opgelegde bezuiniging.
D66 doet het anders, ja. Maar met de financiën op orde brengen of een fatsoenlijke democratisch proces heeft het weinig te maken.
Femke Roosma (Gemeenteraadslid GroenLinks Amsterdam)
Rick Vermin (GroenLinks Amsterdam Oost)
Rocco Piers (GroenLinks Amsterdam Zuid)
Bernadette Vieverich (GroenLinks Amsterdam West)
Simone Plantinga (GroenLinks Amsterdam Nieuw-West)
Mariska Min (GroenLinks Amsterdam Noord)
Micha Mos (GroenLinks Amsterdam Centrum)
De gemeente Amsterdam zit op dit moment midden in een enorme reorganisatie en heeft nieuwe taken op het gebied van zorg, jeugdzorg en participatie en moet grote bezuinigingen vanuit het Rijk slikken. Niet een moment om alles ‘anders’ te gaan doen, lijkt ons. Maar na de verkiezingsoverwinning besloot D66 toch, tegen alle adviezen in, tot grote extra bezuinigingen van 160 miljoen euro per jaar op de organisatie, inkoop en subsidies. Hiermee speelden ze grote zakken geld vrij voor politieke hobby’s om de VVD en de SP te verleiden mee te doen in een politiek ingewikkelde coalitie. De VVD krijgt veel geld om belastingen voor bedrijven af te schaffen, de SP krijgt geld voor armoedebestrijding en D66 strooit met geld voor onderwijs en kunst.
De suggestie van Paternotte dat de bezuinigingen nodig zijn om financieel ‘orde op zaken’ te stellen is dan ook pertinent onwaar, zo bevestigt het College ook. Het is eerder omgekeerd: met deze nieuwe opgave neemt D66 grote risico’s en zet ze de (financiële) organisatie verder onder druk. Door de bezuinigingen van D66 moeten nu 350 banen worden geschrapt. De afdeling financiën, waar problemen en personeelstekorten zich opstapelen, verliest meer dan 10% van haar medewerkers. Om de financiën op orde te brengen? Nee, om politieke hobby’s te betalen.
Tekenend voor hoe D66 met de stadsfinanciën omgaat is ook het ideologische frame om ‘de schulden van de stad te saneren’. Met honderden miljoenen wil D66 die ‘schulden’ aflossen, om te beginnen 40 miljoen euro dit jaar. De recente schuldnotitie laat zien dat dit totaal onnodig is. Dat erkent ook de wethouder Financiën die de schuldpositie van de stad ‘gezond’ noemde. Miljoenen weggegooid geld dus.
Bij zorg, welzijn, daklozen en minima, daar waren die miljoenen meer dan welkom geweest, maar deze kwetsbare groepen verliezen juist hun ondersteuning. Pijnlijke en harde keuzes, waarbij de coalitie een groot deel van de verantwoordelijkheid afschuift op de stadsdelen om de kaalslag te verdoezelen. De stadsdelen zijn verantwoordelijk voor 5% van de totale subsidies, maar moeten 35% van de totale bezuiniging realiseren. Die zullen vooral terecht komen bij zorg en welzijn. De voorzieningen die de meest kwetsbare Amsterdammers moeten beschermen tegen de bezuinigingen op de zorg, worden weggesnoeid: onbegrijpelijk en onverantwoord.
Als je deze politieke keuzes al maakt, dan moet daar een goed proces aan voorafgaan, maar daar laat D66 wethouder Kock het echt afweten. Een bezuinigingsoperatie, noodzakelijk of slechts gewenst, vraagt om een zorgvuldige behandeling. Om gesprekken met subsidieontvangers en met gebruikers van de zorg en welzijnsvoorzieningen. Om tijd om moeilijke afwegingen te maken, om voorzieningen voor te bereiden op een omslag, om afspraken te maken. Maar de stadsdelen krijgen slechts drie weken de tijd om een lijstje in te leveren waar ze gaan snoeien of subsidies helemaal stop zetten. Uitstel wordt niet geduld. Voor bestuurscommissieleden een onmogelijke en onredelijke taak, voor de stad een blamage en voor de verschillende voorzieningen, hun personeel, maar met name de gebruikers hiervan een drama. En dit alles zonder enige democratische inspraak - ooit toch een paradepaardje van D66 - maar rücksichtslos via een van bovenaf opgelegde bezuiniging.
D66 doet het anders, ja. Maar met de financiën op orde brengen of een fatsoenlijke democratisch proces heeft het weinig te maken.
Femke Roosma (Gemeenteraadslid GroenLinks Amsterdam)
Rick Vermin (GroenLinks Amsterdam Oost)
Rocco Piers (GroenLinks Amsterdam Zuid)
Bernadette Vieverich (GroenLinks Amsterdam West)
Simone Plantinga (GroenLinks Amsterdam Nieuw-West)
Mariska Min (GroenLinks Amsterdam Noord)
Micha Mos (GroenLinks Amsterdam Centrum)