Het Parool: http://www.parool.nl/opinie/-bezuinigingen-op-thuiszorg-zijn-desastreus-voor-emancipatie~a4362825/
‘Amsterdam draait korten op hulp terug’ kopte het Parool op 25 mei nog: de bezuiniging op de huishoudelijke zorg wordt teruggedraaid na een uitspraak van de rechter. Dat was niet alleen goed nieuws voor cliënten die flink waren gekort op hun uren hulp, maar ook voor al die (voornamelijk) vrouwen die door de bezuinigingen hun baan als thuishulp waren kwijtgeraakt, naar schatting vijfduizend in Amsterdam.
Goed nieuws, zo leek het even. Maar nu blijkt dat het terugdraaien van deze bezuiniging maar tijdelijk is. Zodra er nieuw beleid is gemaakt dat de juridische toets wel kan doorstaan, wordt weer uitgegaan van de dezelfde bezuiniging en dezelfde korting op uren hulp. De thuishulpen die worden aangenomen krijgen daarom ook maar een halfjaar contract, daarna staan ze weer op straat. Een bittere pil voor een groep vrouwen die de afgelopen jaren hun baan in de thuiszorg verloor.
Want sinds de bezuinigingen op thuishulp, gaat er veel aandacht uit naar wat dit betekent voor de cliënten. En terecht. Maar de gevolgen voor de vrouwen die in de thuiszorg werkzaam waren zijn onderbelicht gebleven. Ook voor hen zijn de gevolgen groot. Zij verloren het afgelopen jaar niet alleen hun baan en hun inkomen maar vooral ook hun economische zelfstandigheid.
In de afgelopen jaren is er veel geïnvesteerd in vrouwen met grote afstand tot de arbeidsmarkt; door henzelf en door de overheid. Onder het motto: ‘Gij zult emanciperen en economisch onafhankelijk zijn’, werden vrouwen via klasjes en emancipatietrajecten - en soms zelfs met lichte dwang - uit huis gehaald en aan het werk geholpen. En dat werk en die zelfstandigheid bevielen goed.
Nu zij na een jarenlang traject alweer moeten stoppen met hun werk, zijn zij eigenlijk weer terug bij af. De vrouwen die hun werk als thuishulp verloren, zijn vaak van middelbare leeftijd en hebben vaak weinig diploma’s. De kans dat ze snel weer aan het werk komen lijkt daarom klein. Van de WW komen ze snel in de bijstand, en in de tussentijd bouwen ze vaak al schulden op. Het is cynisch dat ze het werk waarvoor ze eerder betaald kregen, nu vaak vrijwillig doen: als ‘tegenprestatie’ voor hun uitkering of als mantelzorger.
Maar ook de vrouwen die hun baan nog hebben behouden, hebben moeite om economisch zelfstandig te blijven. Zij krijgen slechts deeltijdcontracten en de mogelijkheden om extra uren te maken zijn er niet meer. Zij zullen banen moeten stapelen om rond te blijven komen.
Slechts de helft van de Amsterdamse vrouwen is economisch zelfstandig. Van de Turkse en Marokkaanse vrouwen is dit zelfs maar 25%. De percentages verbeteren maar langzaamaan. De ontslagen in de thuiszorg zijn daarom desastreus. Het brengt een grote groep vrouwen direct in financiële problemen en armoede. Zij zien hun langzaam opgebouwde zelfstandigheid in één klap weer verloren gaan.
Vooralsnog zal de gerechtelijke uitspraak de thuishulpen niet weer aan het werk helpen. Staatssecretaris van Rijn (PvdA) sprak stoere taal richting de gemeentes. Maar zo lang hij de bezuinigingen op huishoudelijke zorg niet terugdraait, blijft dit kabinet verantwoordelijk voor het ontslag van al deze vrouwen. Daarmee zet de emancipatie een stap terug. En dat is eigenlijk onacceptabel in de 21ste eeuw.
Bernadette Vieverich, bestuurscommissielid GroenLinks Amsterdam West
Femke Roosma, raadslid GroenLinks Amsterdam
‘Amsterdam draait korten op hulp terug’ kopte het Parool op 25 mei nog: de bezuiniging op de huishoudelijke zorg wordt teruggedraaid na een uitspraak van de rechter. Dat was niet alleen goed nieuws voor cliënten die flink waren gekort op hun uren hulp, maar ook voor al die (voornamelijk) vrouwen die door de bezuinigingen hun baan als thuishulp waren kwijtgeraakt, naar schatting vijfduizend in Amsterdam.
Goed nieuws, zo leek het even. Maar nu blijkt dat het terugdraaien van deze bezuiniging maar tijdelijk is. Zodra er nieuw beleid is gemaakt dat de juridische toets wel kan doorstaan, wordt weer uitgegaan van de dezelfde bezuiniging en dezelfde korting op uren hulp. De thuishulpen die worden aangenomen krijgen daarom ook maar een halfjaar contract, daarna staan ze weer op straat. Een bittere pil voor een groep vrouwen die de afgelopen jaren hun baan in de thuiszorg verloor.
Want sinds de bezuinigingen op thuishulp, gaat er veel aandacht uit naar wat dit betekent voor de cliënten. En terecht. Maar de gevolgen voor de vrouwen die in de thuiszorg werkzaam waren zijn onderbelicht gebleven. Ook voor hen zijn de gevolgen groot. Zij verloren het afgelopen jaar niet alleen hun baan en hun inkomen maar vooral ook hun economische zelfstandigheid.
In de afgelopen jaren is er veel geïnvesteerd in vrouwen met grote afstand tot de arbeidsmarkt; door henzelf en door de overheid. Onder het motto: ‘Gij zult emanciperen en economisch onafhankelijk zijn’, werden vrouwen via klasjes en emancipatietrajecten - en soms zelfs met lichte dwang - uit huis gehaald en aan het werk geholpen. En dat werk en die zelfstandigheid bevielen goed.
Nu zij na een jarenlang traject alweer moeten stoppen met hun werk, zijn zij eigenlijk weer terug bij af. De vrouwen die hun werk als thuishulp verloren, zijn vaak van middelbare leeftijd en hebben vaak weinig diploma’s. De kans dat ze snel weer aan het werk komen lijkt daarom klein. Van de WW komen ze snel in de bijstand, en in de tussentijd bouwen ze vaak al schulden op. Het is cynisch dat ze het werk waarvoor ze eerder betaald kregen, nu vaak vrijwillig doen: als ‘tegenprestatie’ voor hun uitkering of als mantelzorger.
Maar ook de vrouwen die hun baan nog hebben behouden, hebben moeite om economisch zelfstandig te blijven. Zij krijgen slechts deeltijdcontracten en de mogelijkheden om extra uren te maken zijn er niet meer. Zij zullen banen moeten stapelen om rond te blijven komen.
Slechts de helft van de Amsterdamse vrouwen is economisch zelfstandig. Van de Turkse en Marokkaanse vrouwen is dit zelfs maar 25%. De percentages verbeteren maar langzaamaan. De ontslagen in de thuiszorg zijn daarom desastreus. Het brengt een grote groep vrouwen direct in financiële problemen en armoede. Zij zien hun langzaam opgebouwde zelfstandigheid in één klap weer verloren gaan.
Vooralsnog zal de gerechtelijke uitspraak de thuishulpen niet weer aan het werk helpen. Staatssecretaris van Rijn (PvdA) sprak stoere taal richting de gemeentes. Maar zo lang hij de bezuinigingen op huishoudelijke zorg niet terugdraait, blijft dit kabinet verantwoordelijk voor het ontslag van al deze vrouwen. Daarmee zet de emancipatie een stap terug. En dat is eigenlijk onacceptabel in de 21ste eeuw.
Bernadette Vieverich, bestuurscommissielid GroenLinks Amsterdam West
Femke Roosma, raadslid GroenLinks Amsterdam
RSS Feed
