Opinie in het Parool van 19 februari 2018
Ongelijkheid in de gezondheid is het grootste onrecht in Amsterdam, schrijft Femke Roosma, raadslid voor GroenLinks in Amsterdam.
Gezondheid is het grootste goed, belangrijker dan rijkdom of roem. Maar in Amsterdam is er een grote ongelijkheid in gezondheid.
Lager opgeleiden leven negentien jaar korter gezond dan hoger opgeleiden. Zij voelen zich vaker eenzaam en depressief en hebben vaker fysieke gezondheidsklachten.
Bovendien is het schokkend dat de ongelijkheid in gezondheid niet afneemt, maar juist groeit. GroenLinks wil dat het nieuwe stadsbestuur van het bestrijden van ongelijkheid in gezondheid een prioriteit maakt. Want het is het grootste onrecht in onze stad en van onze tijd.
Gezondheidsverschillen tussen Amsterdammers komen op alle vlakken voor maar zijn extra groot wanneer het gaat om leefstijlaandoeningen, psychosociaal welbevinden en gezondheidsvaardigheden.
Stadsdelen kregen de grootste bezuinigingen op hun bord en voorlichters in eigen taal en cultuur werden wegbezuinigd
Hart- en vaatziekten komen vijf keer zo vaak voor onder de laagstopgeleide Amsterdammer als onder de hoogst opgeleiden, en depressieve klachten maar liefst zes keer zo vaak.
En terwijl de problemen groeien, is de ongelijkheid in de periode 2012-2016 niet afgenomen. Wanneer het gaat om fysieke aandoeningen is ze zelfs toegenomen.
Preventieve zorg
Veel laagopgeleide Amsterdammers en oudere migranten hebben bovendien minder toegang tot de beschikbare zorg- en welzijnsvoorzieningen.
Organisaties hebben moeite om de zorgvraag te herkennen en mensen die minder taalvaardig zijn, hebben moeite hun klachten of vraag om hulp te formuleren. Zij die zorg en hulp het hardste nodig hebben, worden hierdoor juist het minst geholpen.
Om ongelijkheid in gezondheid terug te dringen moet er worden geïnvesteerd in preventie. Daar is de afgelopen jaren veel op bezuinigd door het stadsbestuur van D66, VVD en SP. Hoewel alle partijen zeggen te geloven dat 'preventie werkt', zijn zij minder bereid erin te investeren.
Femke Roosma, raadslid voor GroenLinks in Amsterdam © Rink HofDe stadsdelen, die verantwoordelijk zijn voor preventieve zorg als maatschappelijk werk, welzijnswerk en voorlichting over zorg en gezondheid, kregen de afgelopen jaren de grootste bezuinigingen op hun bord.
Ook werden voorlichters in eigen taal en cultuur wegbezuinigd, net als vrijwilligersorganisaties die mantelzorgers met een migratieachtergrond ondersteunden.
Dat waren niet alleen domme keuzes, maar ook onrechtvaardige keuzes. Ze vergrootten de ongelijkheid in gezondheid.
Een volgend stadsbestuur kan dit goedmaken, door het tegengaan van ongelijkheid in gezondheid tot de grootste prioriteit te maken.
De sterke relatie tussen opleiding en gezondheid en het feit dat sommige groepen minder toegang hebben tot zorg, is een onrechtvaardigheid die bestreden moet worden.
Sleutelfiguren
Dat kan door meer te investeren in preventie en welzijn en door budgetten meer in te zetten in die wijken waar de gezondheidsproblemen het grootst zijn.
Dat kan door sleutelfiguren in te zetten die de afstand kunnen verkleinen tussen mensen met minder taalvaardigheid en het zorgaanbod dat hier onvoldoende rekening mee houdt.
En het kan door dit onderwerp hoog op de politieke agenda te zetten, zodat domme bezuinigingen op preventie zoals in het verleden worden voorkomen.
Ongelijkheid in de gezondheid is het grootste onrecht in Amsterdam, schrijft Femke Roosma, raadslid voor GroenLinks in Amsterdam.
Gezondheid is het grootste goed, belangrijker dan rijkdom of roem. Maar in Amsterdam is er een grote ongelijkheid in gezondheid.
Lager opgeleiden leven negentien jaar korter gezond dan hoger opgeleiden. Zij voelen zich vaker eenzaam en depressief en hebben vaker fysieke gezondheidsklachten.
Bovendien is het schokkend dat de ongelijkheid in gezondheid niet afneemt, maar juist groeit. GroenLinks wil dat het nieuwe stadsbestuur van het bestrijden van ongelijkheid in gezondheid een prioriteit maakt. Want het is het grootste onrecht in onze stad en van onze tijd.
Gezondheidsverschillen tussen Amsterdammers komen op alle vlakken voor maar zijn extra groot wanneer het gaat om leefstijlaandoeningen, psychosociaal welbevinden en gezondheidsvaardigheden.
Stadsdelen kregen de grootste bezuinigingen op hun bord en voorlichters in eigen taal en cultuur werden wegbezuinigd
Hart- en vaatziekten komen vijf keer zo vaak voor onder de laagstopgeleide Amsterdammer als onder de hoogst opgeleiden, en depressieve klachten maar liefst zes keer zo vaak.
En terwijl de problemen groeien, is de ongelijkheid in de periode 2012-2016 niet afgenomen. Wanneer het gaat om fysieke aandoeningen is ze zelfs toegenomen.
Preventieve zorg
Veel laagopgeleide Amsterdammers en oudere migranten hebben bovendien minder toegang tot de beschikbare zorg- en welzijnsvoorzieningen.
Organisaties hebben moeite om de zorgvraag te herkennen en mensen die minder taalvaardig zijn, hebben moeite hun klachten of vraag om hulp te formuleren. Zij die zorg en hulp het hardste nodig hebben, worden hierdoor juist het minst geholpen.
Om ongelijkheid in gezondheid terug te dringen moet er worden geïnvesteerd in preventie. Daar is de afgelopen jaren veel op bezuinigd door het stadsbestuur van D66, VVD en SP. Hoewel alle partijen zeggen te geloven dat 'preventie werkt', zijn zij minder bereid erin te investeren.
Femke Roosma, raadslid voor GroenLinks in Amsterdam © Rink HofDe stadsdelen, die verantwoordelijk zijn voor preventieve zorg als maatschappelijk werk, welzijnswerk en voorlichting over zorg en gezondheid, kregen de afgelopen jaren de grootste bezuinigingen op hun bord.
Ook werden voorlichters in eigen taal en cultuur wegbezuinigd, net als vrijwilligersorganisaties die mantelzorgers met een migratieachtergrond ondersteunden.
Dat waren niet alleen domme keuzes, maar ook onrechtvaardige keuzes. Ze vergrootten de ongelijkheid in gezondheid.
Een volgend stadsbestuur kan dit goedmaken, door het tegengaan van ongelijkheid in gezondheid tot de grootste prioriteit te maken.
De sterke relatie tussen opleiding en gezondheid en het feit dat sommige groepen minder toegang hebben tot zorg, is een onrechtvaardigheid die bestreden moet worden.
Sleutelfiguren
Dat kan door meer te investeren in preventie en welzijn en door budgetten meer in te zetten in die wijken waar de gezondheidsproblemen het grootst zijn.
Dat kan door sleutelfiguren in te zetten die de afstand kunnen verkleinen tussen mensen met minder taalvaardigheid en het zorgaanbod dat hier onvoldoende rekening mee houdt.
En het kan door dit onderwerp hoog op de politieke agenda te zetten, zodat domme bezuinigingen op preventie zoals in het verleden worden voorkomen.
RSS Feed
