All Categories

#ordeopzaken

3/2/2014

16 mei 2012

De afgelopen weken zie ik voortdurend #ordeopzaken in de tweets van ijverig twitterende VVD’ers. De overheidsfinanciën moeten op orde komen, de overheid moet inkrimpen en de geluksmachine moet uit. Orde op zaken!

Ik moest eerst erg lachen om deze campageslogan omdat ik werkelijk dacht dat die ironisch bedoeld was. Een anderhalf jaar durende gedoogexperiment onder leiding van de VVD, heeft natuurlijk alles behalve orde op zaken gesteld. Met symboolpolitiek (130 km, boerkaverbod, wietpas), ineffectieve (lees: domme) bezuinigingen (eigen bijdrage GGZ, persoonsgebondenbudgetten) en vrij spel voor de anti-vrijheid partijen PVV en SGP, werden de ‘puinhopen van het rechtse gedoogkabinet’ eerder groter dan kleiner.

Maar eigenlijk is het natuurlijk helemaal niet om te lachen. Zowel in Amsterdam als in Den Haag zijn we de rotzooi aan het opruimen. Maar wie heeft die rotzooi gemaakt?

Het ironische van deze kapitalistische crisis is dat het nauwelijks heeft geleid tot het inperken van de ongecontroleerd woekerende financiële sector, het gegoochel met miljarden, het oplichten van consumenten met AAA+ stempels, het gokken met geld van anderen, exorbitante bonussen. We worden nog steeds gedicteerd door kredietbeoordelaars en door de beurzen. Deze week werd bekend dat een topvrouw van J.P. Morgan Chase 2 miljard (!) dollar heeft vergokt. Deze topdame was blijkbaar zo goed in haar werk dat ze vorig jaar nog een inkomen van zo’n 11 miljoen had.

Dat is de idiotie van een niet-democratisch gecontroleerde financiële sector. Een financiële sector, die bij elke kleine vorm van regulering of (banken)belasting het einde van de economische groei aankondigt en daarmee politici onder druk zet. Een financiële sector die goochelend, graaiend en gokkend ons deze crisis in heeft geleid.

Weet je waar we eens ORDE OP ZAKEN zouden moeten stellen???

0 Comments

Maak het toegankelijk, of maak het niet.

3/2/2014

0 Comments

20 april 2012

Achteraf zijn we allemaal boos. We waren boos toen bleek dat het EYE filmmuseum niet op een normale manier binnen te komen was voor mensen met een beperking. We waren boos toen een door de gemeente georganiseerde bouwmarkt niet bereikbaar bleek voor mensen in een rolstoel. En we waren ontzettend boos toen een bijeenkomst organiseerde over discriminatie niet toegankelijk was. Achteraf waren we verontwaardigd. Hoe kan dit?!

Maar we hadden er natuurlijk vooraf over moeten nadenken. En dat is wat we zo vaak na laten. Wij, mensen zonder fysieke (!) beperkingen, zijn beperkt in ons denken over toegankelijke ruimtes en voorzieningen.

We stellen de vraag over toegankelijkheid te weinig en we stellen hem te laat. Bij binnenkomst op onze nieuwjaarsreceptie werd ik boos omdat het gedeelte waar de speeches gehouden werden, niet bereikbaar was voor iemand met krukken, laat staan voor iemand in een rolstoel. Maar vooraf had niemand, ook ik niet, de vraag gesteld.

Toch, en gelukkig, beklijft het belang van toegankelijkheid wel steeds vaker in gemeentelijk beleid. In de vorige periode is op initiatief van GroenLinks een stadsergonoom aangesteld. Deze stadsergonoom kijkt bij grote gemeentelijke projecten naar de toegankelijkheid voor mensen met een beperking. Sinds de notitie ´de Voetganger Keizer´ van fractiegenoot Fjodor Molenaar is aangenomen in de gemeenteraad, is er in de openbare ruimte meer ruimte voor voetpaden en worden stoepen breder en toegankelijker gemaakt. Cliëntenbelang Amsterdam gaf vandaag aan dat ook in Stadsdeel Centrum met haar historische en van oudsher ontoegankelijke binnenstad veel beter gaat: bij veel beleidsmakers zijn de wensen en belangen van mensen met een fysieke beperking op het netvlies komen te staan.

Maar er is ook nog heel veel te doen. En niet alleen bij de gemeente. Waarom krijgen architecten en bouwkundigen bijvoorbeeld niet in het eerstejaar van hun studie ingeprent: ontwerp toegankelijke gebouwen of ontwerp niet?

Wie heeft er nu een beperking: de mens of de samenleving? Het laatste, zo werd onlangs betoogd in een debat over het pgb en passend onderwijs. Allemaal ervaringsdeskundigen in de zaal, die weten hoe vreselijk het voelt om uitgesloten te worden als zijzelf of hun kind ergens niet naar binnen of naar toe kunnen. Hun ervaringen maken pijnlijk duidelijk hoe beperkt onze samenleving nog is op dit punt.

Het moet nog stukken beter! Toegankelijke gebouwen en toegankelijke openbare ruimtes moeten voor iedereen vanzelfsprekend worden: maak het toegankelijk of maak het niet.

0 Comments

Uitgebuit of opgerot?!

3/2/2014

0 Comments

9 februari 2012

Dat GroenLinks en de PVV in vrijwel alles lijnrecht tegenover elkaar staan, dat mag bekend zijn. En toeval of niet, de dag ik dat mijn initiatiefvoorstel voor een ‘Warm welkom voor arbeidsmigranten’ in de commissie indiende, lanceerde de PVV hun misselijkmakende meldpunt voor klachten over Oost-Europeanen. Een nieuw dieptepunt in de haatcampagne van de PVV tegen andere bevolkingsgroepen. “Heeft u overlast van MOE-landers? Of bent u uw baan kwijtgeraakt aan een Pool, Bulgaar, Roemeen of andere Midden- of Oost Europeaan? Wij willen het graag horen!” – zo roept de PVV de ‘Nederlander’ op een nieuwe bevolkingsgroep weg te zetten. Racistische stemmingmakerij.

Het is nog erger omdat de groep Oost-Europeanen juist vaak slachtoffer is van uitbuiting en mensenhandel. Uitbuiting, waarvan wij ruimschoots profiteren. Onze champignons, asperges en dakkappelen zijn zo goedkoop omdat een deel van de Oost-Europese arbeidsmigranten wordt onderbetaald. Onder andere via schijn-zzp-constructies worden arbeidsvoorwaarden ontdoken en arbeidsmigranten ver onder het minimumloon betaald. Vervolgens moeten ze voor veel geld een matras of een kleine kamer in erbarmelijke toestand huren. Maar hier lijkt de PVV zich niet druk om te maken: voor de Oost-Europeaan geldt blijkbaar uitgebuit worden, of oprotten.Maar ook als arbeidsmigranten niet worden uitgebuit, zijn ze cruciaal voor onze economie. Ze leveren een belangrijke bijdrage in sectoren waarvoor binnen de Nederlandse arbeidsmarkt geen geschikte arbeidskrachten gevonden kunnen worden. Ook in de toekomst heeft Amsterdam arbeidsmigranten hard nodig in bijvoorbeeld de ICT, de dienstensector en de zorg.

Helaas is het niet alleen de PVV die het beeld schetst dat arbeidsmigranten de banen van onze bijstandsgerechtigden ‘inpikken’. Ook anderen partijen lijken daaraan mee te doen. Uiteraard moeten we zoveel mogelijk mensen aan werk helpen, maar het is complete onzin te veronderstellen dat ‘onze werklozen’ het zware en technische werk van de Oost-Europeanen zouden kunnen overnemen. Dit beeld draagt bij aan de stemmingmakerij van de PVV en is bovendien schadelijk voor Amsterdamse economie: het sluiten van de poorten zal leiden tot grote tekorten op de arbeidsmarkt. Hiermee lijken partijen zichzelf bovendien te ontslaan van de verplichting om na te denken over serieuze oplossingen voor de vraagstukken waarmee deze arbeidsmigratie gepaard gaat.

Zelfs onze liberale vrienden in de gemeenteraad, stelden dat wij met ons initiatiefvoorstel – om arbeidsmigranten beter te ondersteunen - ‘de rode loper naar Warschau uit rolden’. Waarover dan een leger Oost-Europeanen zou binnenlopen om de banen van onze bijstandsgerechtigden in te pikken?! Kom op, van een pro-Europese partij als de VVD had ik beter verwacht.

Sinds de Europese Unie haar grenzen heeft opengesteld, kunnen Europese burgers zich vrij vestigen in Europa. Een groot goed! Arbeidsmigratie van onze Europese medeburgers zal toenemen. Daar profiteren wij Europeanen allemaal van. Maar laten we ook verantwoordelijkheid nemen voor de sociale consequenties van arbeidsmigratie. Laten we Oost-Europeanen die hier in steeds grotere getalen komen beter ondersteunen en laten we malafide werkgevers, koppelbazen en huisjesmelkers bestrijden. Laten we zorgen dat arbeidsmigranten sterker staan op de arbeidsmarkt, dat ze geïnformeerd zijn over arbeidsvoorwaarden, over het minimumloon, en laten we ze doorwijzen naar bonafide werkgevers. Laten we zorgen dat ze zich goed verzekeren tegen zorgkosten. En laten we zorgen dat ze de taal leren en inburgeren als ze hier langer willen blijven. Laten we leren van het verleden.

0 Comments

Over individuele Rijkdom en Publieke Armoede

3/2/2014

0 Comments

28 november 2011

Dit weekend was ik in de Kalverstraat om de Sinterklaas inkopen te doen: een ervaring op zich. Sowieso begeef ik me alleen noodgedwongen in weekenden in de Kalverstraat omdat ik niet zo weg ben van extreme drukte, maar dit weekend sloeg echt alles. De hele goegemeente was er op uit getrokken om te (hyper)consumeren, inclusief ikzelf. Worstelend tussen de menigte, opzoek naar de juiste cadeaus, zwaaiend met mijn pinpas merkte ik het schrille contrast op met de begrotingsbehandeling in de raadcommissies ‘Werk, Participatie en Armoede’ en ‘Kunst, Sport en Zorg’. In beide commissies moest geconstateerd worden dat er stevig moet worden bezuinigd. Maar in die overvolle Kalverstraat kom ik niet los van de vraag: is ons geld echt op?

Op de Armoedebegroting moet door Rijksbezuinigingen 12 miljoen (20% van het budget) worden wegbezuinigd. Dat leidt tot zware ingrepen in de inkomensondersteuning voor ouderen en voor mensen die langdurig op een minimum leven. Groepen op het sociaal minimum krijgen straks cruciale tientjes per jaar minder, terwijl zovelen die paar tientjes makkelijk kunnen missen.

Bij de Zorgbegroting doemen donkere wolken op. Dit jaar moet er al 6 miljoen op WMO voorzieningen worden bezuinigd vanwege een toenemende vraag naar zorg. Maar de komende jaren zal die vraag nog verder stijgen, terwijl het budget afneemt door de gevolgen van verschillende Rijksbezuinigingen (decentralisaties, korting op het gemeentefonds en gevolgen van andere bezuinigingen). Verdere ingrepen op het zorg-voorzieningenniveau lijken in de toekomst onvermijdelijk. Maar willen we die zorg echt inleveren?

We zijn in de geschiedenis als samenleving nog nooit zo rijk geweest. We kunnen ons dingen veroorloven die generaties voor ons zich nog nooit hebben kunnen veroorloven: iPads, dagelijkse dure dubbele cappuccino’s, luxe etentjes en meerdere vakanties per jaar. Maar ondertussen accepteren we de afbraak van zaken die we nog veel belangrijker vinden: goede zorg, goed onderwijs en bestaanszekerheid. Omdat we weigeren in te boeten aan economische groei en individuele rijkdom, creëren we publieke armoede.

Het Rijk heeft het belastingmonopolie, Amsterdam kan slechts op beperkte schaal de eigen inkomsten vergroten. Helaas… Op het gebied van de WMO heeft GroenLinks daarom met de PvdA een motie ingediend om te kijken waar we in de toekomst binnen de WMO het draagkracht principe kunnen toepassen (mensen met hogere inkomens dragen meer bij). Ook pleit GroenLinks Amsterdam al langer voor het vergroten van het Amsterdamse belastinggebied. Maar waar lastenverzwaring binnen de gemeente wel mogelijk is, moeten we ons de komende jaren afvragen: willen we niet een beetje individuele rijkdom opgeven om publieke armoede te voorkomen?

0 Comments

Amsterdam wil wel eigen regie in de zorg: pgb voor begeleiding

3/2/2014

2 Comments

28 september 2011

Het kabinet heeft het persoonsgebonden budget dan wel afgeschreven, in Amsterdam willen we, daar waar dat kan, wél vasthouden aan het principe van eigen regie en zorg op maat.

Amsterdam kan de vreselijke en keiharde bezuiniging op de pgb’s door het Rijk helaas niet compenseren. Amsterdam gaat niet over de verpleging en verzorging, en heeft daar ook gewoon weg het geld niet voor. Maar in de zorg die onder de verantwoordelijkheid van de gemeente valt, kunnen we wel kiezen voor het pgb; voor eigen regie en voor goedkopere zorg. Dat doen we nu al, voor bijvoorbeeld de Hulp bij Huishouden. Maar dat gaan we ook in de toekomst doen, als Amsterdam in 2013 en 2014 verantwoordelijk wordt voor de AWBZ begeleiding.

Begeleiding is bedoeld om mensen met een handicap te ondersteunen bij allerlei dagelijkse bezigheden, in of buitenshuis. Voor begeleiding worden nu nog een groot aantal pgb’s afgegeven. De gemeenten zijn echter geen geenszins verplicht deze pgb’s te gaan aanbieden. Dat zorgt voor veel onzekerheid bij mensen die op dit moment een pgb voor begeleiding ontvangen. Zullen zij ook in de toekomst hun pgb en begeleiding op maat kunnen behouden?

GroenLinks vroeg daarom in de commissie Zorg al eerder om duidelijkheid: gaat Amsterdam pgb’s voor begeleiding aanbieden? Wij zijn daar, uiteraard, een groot voorstander van. Afgelopen maandag sprak ook wethouder van der Burg zijn steun voor dat voorstel uit. Hij zal met een plan voor een Amsterdams pgb voor begeleiding komen. Daar is GroenLinks heel erg blij mee. Per Saldo, de belangenvereniging van pgb houders (www.pgb.nl), gaat meedenken over hoe we dat in Amsterdam kunnen invullen.

Zo kunnen we in Amsterdam waarborgen dat in elk geval voor een deel van de zorg keuzevrijheid, flexibiliteit en eigen regie kan blijven bestaan. Amsterdam kiest voor eigen regie. Ook andere gemeentes zouden dat moeten doen. Maar vooral dit kabinet zou dat moeten doen.

2 Comments

Kabinetsbezuinigingen op zorg: “Uw zorg zal ons een zorg wezen”

3/2/2014

0 Comments

23 september 2011

“Vorige week bespraken we in de commissie de kabinetsbezuinigingen op de zorg. De zorgkosten stijgen de pan uit en de minister en de staatssecretaris willen die bedwingen met een botte bijl. Daarmee hakken ze niet het onkruid weg, maar raken ze wel de wortels van de beschaving”.

“We leven langer, we kunnen meer doen om mensen gezond te maken en we kunnen meer mensen in staat stellen mee te doen. Dat is goed nieuws! Meer zorg, meer beschaving. Logisch dat dat ook meer geld kost. Natuurlijk is niet al dat geld even goed besteed. Er kan best bezuinigt worden op verspilling, inefficiëntie, bureaucratie, op fraude maar ook van de enorme salarissen van artsen en bestuurders in de zorg. Genoeg onkruid om te wieden. Maar dit kabinet bezuinigt op de zorg zelf en dat leidt slechts tot publieke armoede”.

“De snoeiharde bezuiniging op het persoonsgebonden budget (pgb) springt daarbij het meest in het oog. Met een pgb kunnen mensen zelf zorg op maat inkopen. Ze zijn niet afhankelijk van grote instellingen. Dat maakt ze flexibel en onafhankelijk zodat ze ondanks hun handicap volop mee kunnen doen. 90% van de mensen raakt hun pgb en dus hun eigen regie en soms zelfs hun zorg kwijt. Dat is ongelooflijk ingrijpend. Op de vraag wat er gebeurt als het pgb verdwijnt zei een inspreekster in de commissie: “Dan stop ik er mee. Dan houd ik op met leven.”

“Een kabinet dat eigen verantwoordelijkheid zo hoog in het vaandel heeft, maakt het op deze manier mensen onmogelijk om eigen verantwoordelijkheid te nemen. En het meest wrange is nog wel dat deze bezuiniging niks oplevert. Zorg via een pgb is goedkoper, zo berekende het CPB. Maar ondanks alle protesten, van links tot rechts, hakt deze staatssecretaris onverstoorbaar verder”.

“Dan zijn er ook nog de bezuinigingen op aandoeningen met een lage ziektelast: versleten heupen en knieën, ingegroeide teennagels. Zeer pijnlijke, maar niet levensbedreigende aandoeningen. Kosten daarvoor worden straks niet meer vergoed door de verzekering. Dat levert misschien geld op maar niet meer welzijn of een betere kwaliteit van leven”.

“Een even inefficiënte als discriminerende bezuiniging komt voor de rekening van de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ). Voor dit kabinet lijken onzichtbare aandoeningen niet te bestaan. De minister voert een eigen bijdrage in voor de geestelijke gezondheidszorg. Dat suggereert alsof je psychiatrische klachten kan voorkomen. Een gebroken been als gevolg van een onvoorzichtige afdaling van een skipiste wordt je straks financieel minder aangerekend dan een zware depressie of een psychose. Dat doet mensen niet alleen pijn in de portemonnee maar is ook beledigend en discriminerend. En ook hier geldt: het zal de kosten niet drukken. Een groot aantal psychiatrische patiënten zal op straat belanden omdat ze deze eigen bijdrage van honderden euro’s niet kan betalen, met alle maatschappelijke kosten van dien. Na alle inspanningen van de afgelopen jaren om deze mensen in zorgtrajecten van maatschappelijke opvang te krijgen, zijn we dan in Amsterdam weer terug bij af”.

“VVD wethouder Zorg Eric van der Burg heeft zich tegen deze bezuinigingsmaatregelen uitgesproken. Hopelijk kan hij zijn partijgenoten in Den Haag overtuigen van het feit dat dit even onwenselijk als onverstandig is”.

“Dit kabinet is penny wise pound foolish als het om bezuinigingen in de zorg gaat. Maar erger dan dat is dat het de fundamenten van goede zorg weg slaat om ze te vervangen door publieke armoede. Het hakt in de wortels van de beschaving, maar laat het onkruid lekker verder groeien. Goede zorg zal ze blijkbaar een zorg wezen”.

0 Comments

Ook het welzijn van ouderen en gehandicapten gaat de gemeente aan!

3/2/2014

0 Comments

25 mei 2011

Formeel heeft Amsterdam niets te zeggen over de kwaliteit van de zorg in verpleeg en verzorgingstehuizen. Maar het welzijn van álle Amsterdammers gaat ons aan, ook het welzijn van ouderen en gehandicapten. Amsterdam moet meer kunnen zeggen over de kwaliteit van de ouderen- en gehandicaptenzorg. Er moet een Amsterdamse zorgnorm komen. Zorgpersoneel moet daarin een sleutelrol spelen. Zij weten als geen ander waar het beter kan en moet.

Onlangs presenteerde wethouder van der Burg zijn zorgvisie. Belangrijk punt in de visie is de wens om meer invloed te kunnen uitoefenen op de kwaliteit van Amsterdamse verpleeg en verzorgingstehuizen. Omdat dezen vanuit het Rijk worden gefinancierd, heeft de gemeente daar feitelijk niks over te zeggen. En dat terwijl er heel veel over valt te zeggen!

Want het gaat niet zo best in de intramurale zorg. Kwaliteit van de zorg laat vaak zeer te wensen over. De Osira groep is onder toezicht van de inspectie geplaatst en het personeel van Cordaan voert actie voor onder andere meer personeel en respect. Er is een groeiend tekort van gekwalificeerd personeel, wat de kwaliteit in alle instellingen onder druk zet.

De gemeente staat er bij en kijkt er naar, maar kan weinig doen. Maar raadsbreed is er de wens om meer invloed te kunnen uitoefenen op de kwaliteit van de zorg. GroenLinks diende daaom afgelopen raadsvergadering met andere partijen een motie in om een Amsterdamse zorgnorm vast te stellen. Deze zorgnorm moet de kwaliteit van de verpleeg en verzorgingstehuizen waarborgen. Belangrijk punt daarin is dat de norm moet worden vastgesteld door personeel (vakbonden), cliënten (-raden), en zorginstellingen gezamenlijk.

De motie zet ook in op het bestrijden van het enorme tekort aan zorgpersoneel. De gemeente kan en moet meer doen om er voor te zorgen dat er zo snel mogelijk gekwalificeerd zorgpersoneel wordt opgeleid en aangetrokken. Ook het kabinet moet hierop worden aangesproken. In het regeerakkoord worden 12.000 extra verpleegkundigen beloofd, maar tot nu toe ligt er nog geen concrete uitwerking van dat plan. Met grote daadkracht breekt dit kabinet de sociale zekerheid af, maar wanneer het gaat om zorgpersoneel geven ze nauwelijks thuis. Terwijl daadkracht op dit punt juist wél hard nodig is.

Wat is de sleutel naar betere kwaliteit in de ouderen- en gehandicaptenzorg? Wat mij betreft is een belangrijk onderdeel van het bewaken van deze zorgnorm het betrekken van de personeel bij besluitvorming. Zij zijn het, die dagelijks de zorg moeten bieden. Zij zijn het, die zien waar het mis gaat. Zij zijn het, die zien waar het beter kan en moet. Zorginstellingen moeten niet alleen formeel luisteren naar inspraak van de werkvloer, maar moeten op dit punt ook een cultuurverandering ondergaan. Het moet vanzelfsprekend worden om te luisteren naar de ervaring van de professionals op de werkvloer. Het zou al vanzelfsprekend moeten zijn.

0 Comments

Doorbreek de negatieve spiraal in de Ouderenzorg

3/2/2014

0 Comments

12 april 2011

Afgelopen vrijdag heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg het Amsterdamse verpleeghuis Bernardus bevolen het gehele team te vervangen omdat er sprake zou zijn van lichamelijke en geestelijke mishandeling van ouderen. Al eerder kwam de Osira-groep, waar het Bernardus onderdeel van is, onder verscherpt toezicht te staan. De gemeenteraad (commissie Zorg) spreekt volgende week over de situatie in de verpleeghuizen. Maar als het gaat om het welzijn van onze Amsterdamse ouderen in verpleeg- en verzorgingstehuizen, heeft de gemeente echter weinig in te brengen. Ondertussen belandt de ouderenzorg in een negatieve spiraal. Die negatieve spiraal moeten we zo snel mogelijk doorbreken!

Het is over het algemeen niet best gesteld met de kwaliteit van de verpleeg- en verzorgingstehuizen. De stroom met schrijnende en schokkende incidenten uit de tehuizen houden al jaren aan en lijken steeds krachtiger en algemener te worden. Het leidt tot woedende kinderen, terechte maatschappelijke verontwaardiging, en tot een gedeelde hartstochtelijke wens je familie en jezelf koste wat kost buiten een verpleeghuis te houden.

Maar tussen de maatschappelijke verontwaardiging door, lees je weinig over de oorzaken. Waarom grijpen bestuurders naar efficiency maatregelen als ‘stopwatch zorg’ en ‘zorgroutes’? Waarom laat personeelsleden ouderen uren op de wc zitten? Hoe kan het dat ouderen de verkeerde medicijnen toegediend krijgen? Of dat ouderen nog maar een keer per week kunnen douchen? Ik ga er vanuit dat niemand dit wil voor onze ouderen. Dit kan toch niemand ‘goed genoeg’ vinden. Hoe kan het dan toch gebeuren?!

Rijksbezuinigingen op de AWBZ en financiering volgens de zorgzwaartepakketten zetten de ouderenzorg onder steeds zwaardere financiële druk: meer zorg in minder tijd. Bestuurders die zichzelf hoge salarissen toebedelen terwijl het personeel het minimum verdient, zorgen voor veel ongenoegen op de werkvloer. En dan is er het enorme tekort aan (gekwalificeerd) personeel.

Want wie wil er nog in de ouderenzorg werken; tegen een zeer laag salaris, met grote verantwoordelijkheden, en weinig mogelijkheden om je werk echt goed te doen? Met de negatieve beeldvorming wordt dit alleen maar erger. De ouderenzorg komt in een negatieve spiraal; tekort aan personeel, slechte zorg, negatieve beeldvorming, groter tekort aan personeel, nog slechtere zorg enzovoort. Die negatieve spiraal moeten we doorbreken nu het nog kan. Anders zal dit uiteindelijk leiden tot een tweedeling in de zorg; goede particuliere zorg voor hen die dat kunnen betalen, en slechte zorg voor mensen met geen of een klein pensioentje.

Hoe? Laten we beginnen met meer waardering en goed salaris voor het personeel. Geen exorbitante salarissen voor bestuurders. Bekende gezichten op de afdeling, met tijd en aandacht voor de ouderen, ook voor een gesprekje en blokje om. Weg met stopwatch-zorg en zorgroutes. En als dat meer geld kost, dan kost dat meer geld. Ik heb dat er in elk geval wel voor over.

0 Comments

Behoud Time Out!

3/2/2014

1 Comment

14 maart 2011

GGZ-instelling Arkin staat op het punt een zeer jammerlijke beslissing te nemen; het sluiten van het Time Out Hotel. Het Time Out Hotel is een unieke zorginstelling op een bijzondere plek in Amsterdam. Aan de Spaarndammerdijk ver verstopt achterin het Westerpark biedt het mensen een plek om tot rust te komen. Een vorm van preventieve zorg dat als voorbeeld zou moeten dienen voor de zorg en hulpverlening van de nabije toekomst.

Het Time Out Hotel is bedoeld voor mensen die uit opname in een kliniek komen, en voor wie de overstap naar huis nog te groot is. Maar het kan ook het een time-out bieden voor mensen die opname in een kliniek juist willen voorkomen. In het hotel kunnen mensen weer de grip op het leven terug krijgen en werken aan hun herstel. De instelling heeft een bijzondere samenwerking met de naastgelegen Buurtboerderij. De cliënten komen daar voor de lunch en het avondeten, maar ook om te werken in de tuin of in het horeca gedeelte van de Buurtboerderij; ter afleiding of om weer arbeidsritme op te doen.

Wat mij verbaasde, toen ik het Time Out Hotel bezocht, is dat deze instelling de enige is in de regio en wellicht de enige in Nederland. Niet alleen de samenwerking met de Buurtboerderij is uniek, maar überhaupt het concept van het hotel. En dat is gek, want het bijzondere aan het Time Out Hotel is dat het tegen relatief lage kosten preventieve zorg biedt. Het voorkomt dat mensen moeten worden opgenomen in een GGZ kliniek of dat mensen dak- of thuisloos raken en een beroep moeten doen op de maatschappelijke opvang.

Het is hét type zorg dat we in de toekomst nodig zullen hebben om de zorgkosten binnen de perken te houden. Maar behalve dat het kostenbesparend is, is het natuurlijk ook voor cliënten een uitkomst. In het Time Out Hotel houden zij contact met de samenleving, maar krijgen zij wel de rust die ze nodig hebben en kunnen ze de zware ingreep van een opname voorkomen.

Arkin wil binnenkort het besluit nemen om de kliniek te sluiten; het past niet meer binnen hun ‘kernactiviteiten’ en binnen de huidige financieringsstructuur (preventieve zorg levert geen geld op). En dat slecht te verkroppen; voor de medewerkers van het Time Out Hotel, voor (ex-)cliënten, voor andere betrokken en ook voor mij. Het Time Out Hotel zou wat mij betreft juist als voorbeeld moeten dienen voor de toekomstige zorg; zorg die preventief is en dicht bij mensen en samenleving staat. We hebben juist meer van deze instellingen nodig in plaats van minder!

Hoewel dit geen directe taak is van de gemeente Amsterdam, ben toch blij dat wethouder zorg Eric van der Burg in de afgelopen commissievergadering heeft toegezegd op te willen treden als mediator tussen Arkin, zorgverzekeraar Agis en stadsdeel West om te kijken of het Time Out Hotel toch gefinancierd en behouden kan blijven. Dat is in het belang van Amsterdam en de Amsterdamse zorgcliënten.

1 Comment

De lulkoek van Koopmans

3/2/2014

1 Comment

28 december 2010

Laatst was ik bij een studiedag van de PvdA die geheel in het teken stond van armoede. Het hoogtepunt, of beter gezegd dieptepunt, van de dag was de toespraak van Rutger Koopmans. Koopmans is bankier en PvdA’er en heeft een kruistocht afgekondigd tegen de armoede. Armoede moet volgens hem ‘uitgeroeid’ worden. Het Amsterdamse armoedebeleid is daarbij zijn eerste doelwit. Koopmans beweert dat het stadbestuur nog nooit iets gedaan heeft om de armoede in de stad aan te pakken. Het armoedebeleid zou armoede in stand houden, en zelfs hebben veroorzaakt. Daarom moeten we de verzorgingsstaat, volgens hem, ‘tot de grond toe afbranden’. Mijn mond viel open, sprak hier daadwerkelijk een sociaal-democraat?

Wat stelt Koopman zelf voor om alle armoede in 2015 de wereld uit te krijgen? Zijn oplossing is even simpel als ondoordacht en vol van holle retoriek. Koopmans stelt voor om te stoppen met ‘pamperen’ en alle vormen van inkomensondersteuning uit het armoedebeleid te schrappen.

Wat zou dat betekenen? Het Amsterdamse armoedebeleid biedt op verschillende manieren inkomensondersteuning. Zo is er ondersteuning voor chronisch zieken en gehandicapten, een PC regeling voor kinderen en inkomensondersteuning voor mensen die langdurig op het minimum leven. Deze regelingen komen te gemoed aan het feit een groot deel van de mensen die van een minimum moeten rondkomen te oud zijn om te werken, kampen met een lichamelijke of geestelijke beperking of behoren tot de groep werkende armen. Voor hen is de Koninklijke weg uit de armoede - het vinden van werk - helaas niet weggelegd. Omdat zij niet (meer of niet méér) kunnen werken, ontvangen zij een aanvulling op hun magere uitkering. Wethouder Ossel noemde dat ‘beschaving’. Maar het is ook rechtvaardig om mensen die niet meer kunnen voorzien in hun eigen inkomen te ondersteunen. Deze mensen hun inkomensondersteuning afnemen is absoluut geen oplossing voor het armoedeprobleem. We maken deze groep kwetsbare Amsterdammers daarmee (nog meer) afhankelijk van vrijwillige initiatieven en de gunsten van anderen. We ontnemen hen het recht op het maken van eigen keuzes.

Over de lulkoek van Koopmans kun je je schouders ophalen. Het lost de armoede in deze stad alleen niet op. In gelul kun je niet wonen en lulkoek kun je niet eten. Maar wat mij de wenkbrauwen deed optrekken was het luide applaus dat Koopmans van de PvdA achterban in ontvangst nam, toen hij zijn betoog afrondde met enkele kreten waarin hij de verzorgingstaat en het armoedebeleid failliet verklaarde. Is niet alleen Koopmans, maar ook de PvdA de weg kwijt?

1 Comment

<<Previous

Forward>>

Archives

Categories